نحوه حفاظت از دختران در فضای مجازی - ایران عکس

به گزارش ، این روز ها کمتر نوجوانی را می گردد پیدا کرد که یک گوشی هوشمند برای خودش نداشته باشد. گوشی هوشمند هم مساوی است با وصل شدن به اینترنت، وارد شدن به فضای مجازی و تولد نسلی که نه تن ها از همه اخبار و حوادث زودتر از بزرگسالان باخبر است، بلکه به مواردی دسترسی دارند که بعضی از بزرگ سالان اصلاً از وجود آن ها خبر ندارند. چند وقت پیش پژوهشی از یک دانشگاه لندنی در روزنامه دیلی میل به چاپ رسید که می گفت: دختران بیشتر از پسران از فضای مجازی استفاده می نمایند و به این ترتیب بیشتر هم در معرض افسردگی قرار می گیرند. این گزارش می گوید که استفاده دختران از فضای مجازی به آن ها آسیب های روحی و جسمی زیادی می رساند که منجر به افسردگی می گردد.به بهانه این پژوهش، علت ایجاد افسردگی در استفاده از فضای مجازی، علت بیشتر بودن آمار افسردگی دختران و راه چاره های این موضوع را در جامعه ایرانی آنالیز کردیم. برای نگارش این مطلب از مهدی مسلمی فر روان شناس و روان درمانگر یاری گرفتیم.در جامعه ما افسردگی به عنوان یک مشکل و بیماری تلقی نمی گردد. درحالی که در مباحث روان شناسی افسردگی به سرماخوردگی روانی معروف است. افسردگی در تمام دنیا بیماری شایعی است. جدی نگرفتن و به موقع درمان نکردن آن منجر به بیماری های زمینه ای دیگری مثل منفی بافی، کمال گرایی های افراطی، احساسات ناخوشایند منفی و... می گردد. اگر کار به اینجا برسد، هم زمینه این افسردگی قوی تر می گردد؛ هم افسردگی در رفتار ها و تصمیم گیری های فرد نمود پیدا می نماید.اما شبکه های اجتماعی چه طور ممکن است باعث افسردگی بشوند؟ سازمان بهداشت دنیای تعریفی از انسان دارد که می گوید هر یک از موارد این تعریف اگر به چالش کشیده بگردد، سلامت روان انسان به خطرمی افتد و او دیگر یک فرد سالم نیست. این تعریف انسان را دارای چهار بعد فیزیولوژیکی، روانی، اجتماعی و معنوی می داند. در شبکه های اجتماعی بعد اجتماعی روان انسان با این ابزار درگیر می گردد. یعنی اتفاقاتی که در شبکه های اجتماعی برای یک فرد می افتد در عین اینکه می تواند مفید باشد، می تواند به سلامت روان او آسیب بزند.نوجوان ها در شبکه های اجتماعی با دیگران سفر می نمایند، به شهر ها و حتی کشور هایی که تابه حال نرفته اند می روند، ظرفیت ها و امکانات دیگران را می بینند و با مسائل و دغدغه هایی آشنا می شوند که تا قبل از این تصوری از آن نداشتند. این وضعیت ممکن است حالت هایی مثل افسوس، حسرت، کاش من هم داشتم را به وجود بیاورد و فرد احساس کند بقیه دارند به سمتی پیش می روند که او از آن خیلی عقب است.از آن طرف برای نوجوان نه درک این موضوع آسان است و نه اساساً موضوعیت دارد که عکس ها و تصاویر و اطلاعات فضای مجازی چقدر صحت دارد. خیلی از ما شاید بدانیم که نمایش های لاکچری در شبکه اجتماعی مثل اینستاگرام یا واقعیت ندارد یا صرفاً تبلیغات است و متعلق به صاحب صفحه نیست. اما برای قشری زیادی از مخاطبان این ها تفاوتی با واقعیت ندارند.نوجوانی که در شبکه اجتماعی قرار می گیرد اگر زمینه بیماری هایی مثل کمال گرایی، منفی بافی یا اختلال شخصیت مرزی (ناپایداری در احساس و رفتار) را داشته باشد خیلی زود در معرض ابتلا به افسردگی قرار می گیرد. این بیماری های زمینه ای درواقع تصاویری است که درگذشته فرد از آن چیزی که امروز در شبکه های اجتماعی می بیند، ذخیره شده است. مثلاً اگر نوجوانی ناخودمطلع با این طرح واره بزرگ شده است که ثروت مهم است و باید ثروتمند بود تا شادبود، با دیدن نمایش های لاکچری در شبکه های اجتماعی، این طرح زمینه ای خودش را نشان می دهد، فرد را دچار چالش می نماید و بیماری آغاز به رشد می نماید.اینکه چرا زمینه افسردگی ناشی از فضای مجازی در دختران نسبت به پسران بیشتر است. باید فرهنگ به فرهنگ و جامعه به جامعه آنالیز بگردد. در ایران آمار درستی در این زمینه وجود ندارد، اما پژوهش ها و مراجعات شخصی روان شناس ها و مشاوران و همچنین مطالعات این قشر، این موضوع را درزمینهٔ شبکه های اجتماعی تا حد زیادی تأیید می نماید.ازنظر بنده در افسردگی موقعیتی (موقعیتی خاص باعث بگردد فرد به افسردگی دچار گردد) قدرت سازگاری و توانایی انجام کار در وضعیت جدید مؤثر است. وقتی یک دختر در برابر این همه تنوع در فضای مجازی قرار می گیرد باید از قبل قدرت سازگاری با این فضا در او ایجاد شده باشد. چون هم ذات او و هم اگر درگذشته گرفتار طرح واره های ذهنی غلط شده باشد تمایل دارد که از تمام این تنوعات داشته باشد؛ یا آن هایی که دوست دارد را داشته باشد. حتی اگر در شبکه های مجازی به دوست یابی و ایجاد رابطه های اجتماعی مشغول است معمولاً دل بستگی به این روابط در دختران بیشتر از پسران است و شکست در این روابط، دختران را بیشتر از پسران دچار چالش می نماید. دختران در روابط خود معمولا به عواطف توجه بیشتری نشان می دهند، چون ذات آن ها عاطفی تر است و این قضیه در ارتباطات، حتی ارتباطات مجازی، امکان آسیب دیدن عاطفی دختران را بسیار بیشتر از پسران خواهد نمود.ازطرفی، اینکه خانم ها تمایلاتی در وجود خودشان نسبت به مسئله تنوع و تکثر، رنگ، طبیعت، جزئیات... دارند، ممکن است باعث گردد در روبروه با پدیده های متکثر مثل شبکه اجتماعی اینستاگرام، ظرفیت های ناتوانی بیشتری را نسبت به مردان احساس نمایند.بخش دیگری از آن مربوط به موقعیت اجتماعی دختران است. می گردد گفت که این موضوع فقط مختص جامعه ما نیست، اما دختران وزنان در زندگی اجتماعی خود دچار محدودیت هایی هستند که این محدودیت ها باعث می گردد دل بستگی بیشتری به داشته های فعلی خود نشان بدهند. مثلاً در صورت به بن بست رسیدن یک رابطه در فضای مجازی، پسر ها می توانند با چند ساعت بیشتر بیرون بودن از خانه یا گذراندن وقت در هرزمانی با دوستانشان این خلأ را زودتر و بهتر پر نمایند. اما اغلب این امکان به این وسعت برای دختران وجود ندارد.خانواده و نوجوان باید بدانند که فضای مجازی راهی برای ارتباط واقعی است. والدین باید در جریان ارتباطات مجازی نوجوانان خود باشند و سعی نمایند در صورت امکان سریع تر این رابطه را به یک رابطه حقیقی یا دست کم عینی و شفاف تبدیل نمایند.مثلاً مادری متوجه می گردد که دخترش مدت هاست با دختر دیگری به وسیله چت در ارتباط است. خب این هنر والدین است که اول منظور این ارتباط را متوجه بشوند. فرض بگیرید این ارتباط درسی یا در راستای یکی از علائق مشترک این دو نفر است. می گردد در صورت امکان ترتیبی داد که دختری که پشت صفحه مانیتور یا موبایل است یک روز برای یک وعده ناهار به خانه شما بیاید. یا می گردد برای ارتباط با پدر و مادر آن دختر کوشش کرد و به این ترتیب به شناخت بهتر و درست تری از دوست مجازی دختر نوجوانمان برسیم. این طوری این رابطه چارچوب مند و قابل اندازه گیری می گردد و هر چیزی که قابل اندازه گیری بگردد قابل مدیریت هم می گردد. در واقع رابطه های مجازی باید خیلی زود به رابطه های حقیقی تبدیل بشوند. رابطه ای که صرفا مجازی می ماند و نظارت بزرگتری هم روی آن نیست، احتمال اینکه در مسیر نادرستی پیش برود و به روان نوجوان، مخصوصا دختران آسیب برساند بیشتر است.نظارت غیرمستقیم بر فعالیت نوجوان در فضای مجازی باید یکی دیگر از کار های مهم والدین باشد. رابطه بین والدین و فرزند باید آن قدر خوب و قوی باشد که والدین به راحتی در صفحات مجازی بچه ها عضو باشند و فعالیت آن ها را ببینند. این کار یک موقعیت بسیار خوب ایجاد می نماید. مثلاً والدینی با دنبال کردن صفحه اینستاگرام دخترشان متوجه می شوند که او به صفحات آشپزی یا هر موضوع دیگری علاقه دارد. اینجا والدین شاید با چیز هایی روبرو بشوند که از فرزندشان انتظار ندارند. مثلاً در ذهن آن ها دخترشان همیشه یک خانم دکتر بوده است، اما دخترشان در فضای مجازی علائق واقعی خودش را نشان داده و به انواع مختلف ابراز نموده که به نقاشی علاقه مند است.خانواده ها برای اینکه علائق و درونیات فرزندان خودشان را بشناسند باید هزاران تست روان شناسی بدهند و هزینه های زیادی متحمل بشوند، اما رصد کردن بچه ها در فضایی که معمولاً بدون خودسانسوری در آن حضور پیدا می نمایند، راه آسان برای پی بردن به درون آن هاست.خانواده های ایرانی به خصوص والدینی که متعلق به دهه چهل و پنجاه هستند، خیلی وقت ها اصلاً آشنایی چندانی با فضای مجازی ندارند. خیلی از آن ها فکر می نمایند فقط باید از دخترشان در محیط بیرون از خانه محافظت نمایند و او را نسبت به خطرات بیرون از خانه مطلع نمایند. درحالی که دختر من با توجه به سن خودش، اوقات زیادی را در فضای مجازی می گذارند و من باید ابزار حمایت و محافظت از او را در فضای مجازی هم بلد باشم و داشته باشم.منبع: فارسمنبع: باشگاه خبرنگاران جوان