100 سال پیش سفر به دور جهان چقدر طول می کشید؟ - ایران عکس

سفر به دور دنیا حد نهایی سفر است. دور زدن زمین و توقف در هر کجا که تمایل داشته باشید؛ ایده ای فوق العاده برای مسافرانی که می خواهند همه چیز را ببینند و تجربه نمایند. برای این کار قوانینی وجود دارد، شما باید یک راستا کروی را دنبال کنید یا فقط به سمت شرق یا فقط به سمت غرب (بدون بازگشت) بروید و سفر شما باید در همان کشوری که شروع شده، سرانجام یابد. اما از همه مهم تر زمان آن است. در دنیای امروز سفر به دور دنیا در کم ترین زمان ممکن و تنها در کمتر از یک هفته ممکن است. ولی تا به حال فکر نموده اید با امکانات و وسایل حمل ونقل 100 سال پیش سفر از وسط دنیا به دور ترین نقاط کره زمین چقدر طول می کشید؟ وقتی بحث امکانات مطرح گردد فاصله جغرافیایی دیگر مطرح نیست. برای همین در آن موقع ممکن بود سفر از لندن به یک جای نزدیک، خیلی بیشتر از سفر به آمریکا یا کانادا زمان ببرد.

یک نقشه قدیمی به وسیله مجموعه مقالات جغرافیایی کالج سلطنتی انگلیس منتشر شده است که در آن اطلاعاتی شامل مدت زمان مسافرت از انگلستان به سایر نقاط دنیا نوشته شده است. زمان این سفرها از 5 تا 40 روز متغیر بود.

جرج بارتولومو از کارتوگرافرهای (نقشه کش جغرافیایی) معروف سلطنتی انگلستان بود که در زمان پادشاه جرج پنجم مشغول به کار بود. او در دوران خدمت خود مجموعه با نام اطلس جغرافیای مالی را شخصا تهیه و تنظیم کرد. این مجموعه شامل نقشه های رنگی می شد که هر مبدا و مقصد به وسیله خطوط رنگی از هم جدا شده اند. این خطوط رنگی در تمام نقاط روی نقشه دیده می شوند. این خطوط هر شهر شناخته شده در آن موقع را به هر شهر دلخواه دیگری متصل می کرند. برای اولین بار این نقشه به وسیله مجله اکونومیست در همان زمان تهیه برای عموم مردم منتشر شد.

این نقطه گویایی این بود که در آن موقع سفر بین هر مبدا و مقصد با امکانات آن دوران چقدر طول می کشید. به طور مثال مسافران طبق این نقشه می توانند از جزیره آزورِس (Azores یک گروه از جزایر آتشفشانی در اقیانوس اطلس درمالکیت پرتغال بوده است) به عنوان غربی ترین نقطه نقشه به سمت غرب حرکت نمایند و در نهایت از شرقی ترین قسمت نقشه یعنی شهر پِرم (Perm یک شهر صنعتی در روسیه، در حومه غربی کوه های اورال) سر در بیاورند. این سفر در آن موقع نهایتا 5 روز سفر طول می کشید. در طول این راستا هر شهری که سر راه قرار داشت هم حاوی اطلاعات سفری خاص خود بوده که در نقشه با رنگ صورتی تیره معین شده است. بعلاوه سفر مشابهی از لندن به بسیاری نقاط در کشورهای آفریقایی صورت می گرفته است که در آن موقع بیش از 40 روز طول می کشید. به همین صورت در آن موقع سفر به استرالیا را نیز بیش از 40 روز زمان می برده است.

شهروندان لندن در آن موقع بعلاوه می توانستند مدت زمان مورد احتیاج جهت سفر به شهری دورافتاده در کانادا به نام وینیگ پِگ (Winnipeg شهری در جنوب و مرکز کشور کانادا) را محاسبه نمایند. این سفر ابتدا به تورنتو و بعد ادامه راستا تا دریاچه بایکال در داخل کانادا صورت می گرفته است. مدت زمان آن هم 5 تا 10 روز زمان لازم داشته است، ولی طبق این نقشه سفر از لندن به تاشکند (مرکز ازبکستان) که در فاصله نزدیکتری از کانادا واقع شده است، در آن موقع به خاطر نبود وسایل سفر و راستا مناسب حدود 20 روز زمان احتیاج داشت.

توسعه خطوط راه آهن در اواسط قرن نوزدهم میلادی باعث شد تا سفر به سرزمین های هند و آمریکا به راحتی انجام گردد. به عنوان مثال هر مسافر می توانست سفرهای 10 روزه را در 5 روز و سفرهای 20 روزه را ظرف مدت 10 روز انجام دهد.

بین سال های 1860 تا 1880 میلادی با ساخت راه آهنی معروف به ترنس-سیبری (Trans-Siberian) و توسعه راه آهن سراسری هند از 1349 کیلو متر به 25,500 کیلو متر، تجارت و مسافرت بین آمریکا، اروپا و بعلاوه آسیا بسیار سریع تر صورت گرفت.

در آن موقع بعد از توسعه خطوط راه آهن، سفر به چین از 153 روز به 30 روز کاهش پیدا کرد. در سال 1840 میلادی یکی از معروف ترین تاجرهای دنیا در آن موقع به نام آسا ویتنی که از جمله بازرگانان مشهور شهر نیویورک و ساکن آن بود، صحبت هایی را درباره ایده رفت وآمد بین قاره ای با یاری راه آهن عنوان نمود تا با عملی کردن این کار تجارت غرب با کشور چین بسیار راحت تر گردد. گزارش مجله اکونومیست در آن موقع هم گواه این بود که که سفرهای صورت گرفته به وسیله راه آهن برای مسافرین و تجار در آن موقع بسیار بااهمیت و کلیدی بوده، چون مدت زمان سفرها را به شدت کاهش می داده است.

به جز نقشه های منتشر شده در انگلستان، در سایر نقاط دنیا هم نقشه هایی مشابه ای در دهه 1880 میلادی و به منظور برنامه ریزی در حوزه حمل و نقل تهیه و مورد استفاده قرار گرفته بود. از جمله آن ها می توان به بعضی از قدیمی ترین آثار این حوزه مثل نقشه های از فرانسیس گالتون مربوط به سال 1881 میلادی و نقشه های جغرافی دان مطرح آلمانی آلبرچ پِنک (Albrecht Penck) اشاره نمود. او این نقشه های مورد اشاره را برای مسافت های کوتاه تری در سطح کره زمین تهیه نموده بود که حتی از نقشه انگلیسی بهتر بودند. از نقشه های این دانشمند به منظور انجام سفرهایی با راه آهن و انواع دیگر حمل و نقل مثل سفر دریایی استفاده می شد.